W okresie Starego Państwa Egipt cieszył się największą stabilizacją, zapewniający bezpieczny rozwój bez obawy ingerencji z zewnątrz. To wtedy cywilizacja egipska uzyskała swoją dojrzałą postać, o czym świadczyły pierwsze wielkie królewskie grobowce-piramidy. Słynna piramida schodkowa Sakkarze, zbudowana została dla Dżesera, władcy III dynastii, według planów monarszego kanclerza Imhotepa. Największa z piramid wzniesiona w Gizie dla władcy z IV dynastii Cheopsa. Piramidy orientowano precyzyjnie według stron świata.
Pod koniec Starego Państwa w siłę rosła arystokracja,
osłabiając władzę centralną. W czasie
Pierwszego Okresu Przejściowego Egipt został podzielony
przez kilku rywalizujących ze sobą lokalnych dynastii.
Grobowce i piramidy były w tym czasie dewastowane i grabione.
Ponowne zjednoczenie Egiptu dało początek tzw. Średniemu Państwu. Stolica Egiptu została przeniesiona z Memfis do Teb w Górnym Egipcie. Pobliska dolina Królów stała się miejscem pochówków wielu władców. W Karnak i Luksor wznoszono imponujące świątynie.
Egipska religia ukształtowała się w tym okresie, wierzono że na życie pośmiertne mogą liczyć ludzie, jeśli odpowiednio się do niej przygotują. Prawdopodobnie z tym wiązało się umieszczanie w grobach różnego rodzaju drewnianych figurek, które mogą pomóc zmarłemu w życiu pozagrobowym.
Późny okres Średniego Państwa to czas panowania silnych władców, którzy osłabili pozycję arystokracji, zrealizowali zakrojone na dużą skalę projekty systemu irygacji oraz rozszerzyli panowanie Egiptu (Nubia). Potem znowu nastąpił kryzys w tzw. Drugim okresie przejściowym, którego kulminacją było panowanie na obszarze Dolnego Egiptu przybyłych z Azji Hyksosów.
Nowe Państwo to ostatnia epoka pomyślności i wielkości państwa egipskiego. To okres bezpowrotnie kładący kres egipskiej izolacji. Egipt został wciągnięty w konflikt Bliskiego Wschodu, przyczynić się do tego mieli Hyksosi. Od nich Egipcjanie nauczyli się nowych technik wojennych, zwłaszcza walki na rydwanach. Poza tym wypierając z kraju znienawidzonych Azjatów, Egipcjanie rozszerzyli swoje imperium do Syrii i Palestyny. To wszystko zmieniło oblicze Nowego Państwa. Większe znaczenie zaczęto przykładać do chwały królów jako ziemskich zdobywców, mniej dopatrywano się w nich ucieleśnionych bóstw. Jedną z najbardziej niezwykłych postaci tego okresu była kobieta, królowa Hatszepsut, którą wizerunki przedstawiają ze wszystkimi atrybutami władzy monarszej, nie wyłączając sztucznej bródki.